Goede palliatieve zorg enerzijds en levensbeëindiging anderzijds hoeven niet te concurreren met elkaar. Goede palliatieve zorg kan resulteren in het vroegtijdig beëindigen van het ondraaglijk lijden. Goede zorg voor het leven en voor het sterven gaan zo hand in hand met elkaar. Daar waar mensen er in slagen in liefde rondom een stervende te staan en bewust afscheid te nemen, daar is het volle leven.

Pallion gaat zeer nauwkeurig om met levenseindevragen. Met aandacht voor enerzijds de zorgvuldigheid van de procedure en anderzijds vanuit respect voor de vrije keuze van de patiënt, starten we een proces op om een verzoek te helpen uitklaren. Ondraaglijk lijden, tot last zijn, uitzichtloosheid… allemaal begrippen waarrond communicatie niet alledaags is. Het bespreekbaar maken van angsten en bezorgdheden is essentieel in dit proces en vraagt de nodige zorgvuldigheid en tijd. Tijd die noodzakelijk is voor gepaste afronding en die niet mag gezien worden als een vertraging in het euthanasieproces. Door moeilijk bespreekbare kwesties toch ter sprake te brengen, kunnen we verbindend aanwezig zijn… Hierbij dient men het ritme van de patiënt en zijn naasten te volgen. Euthanasie kan hierdoor enerzijds de dood en het afscheid bespreekbaar maken en anderzijds een mooie afronding zijn van een goede palliatieve begeleiding. Zorg dragen voor het stervensproces van de patiënt wordt dan ook zorg dragen voor de nabestaanden.

Euthanasie is een belangrijk facet binnen palliatieve zorg. Er worden echter veel meer zieken bereikt dan enkel diegenen met een euthanasievraag. Het grootste aantal euthanasie-uitvoeringen vindt plaats bij kankerpatiënten, maar het terrein van zowel palliatieve zorg als euthanasie breidt uit. De inzichten van palliatieve zorg en levenseinde worden nu ook aangewend bij niet-oncologische patiënten zoals patiënten met dementie, Parkinson, orgaanfalen of dergelijke.

Daarnaast wordt er ook actief nagedacht over palliatie bij psychiatrisch uitbehandelde personen met een psychische kwetsbaarheid. Zij vormen weliswaar maar een klein gedeelte van de euthanasievragen, maar zijn wel vaak het onderwerp van ethische bezorgdheden onder hulpverleners.

Steeds meer komen er levenseindevragen van patiëntengroepen bij wie de bijdrage van palliatieve zorg minder afgelijnd is of nog in de kinderschoenen staat zoals bij bejaarden die levensmoe zijn maar niet lijden onder een zware medische pathologie. Men dient na te gaan of palliatieve en levenseindezorg iets te bieden heeft aan mensen die vinden dat hun leven voltooid is en geen ziekte wensen af te wachten om te sterven.